زنده یاد رایکوف در 5 ماه دسامبر 1927 میلادی در روستایCuragدر یوگسلاوی سابق که اینک جزیی از صربستان است دیده به جهان گشود. در ششم ماه می 1951 نخستین بازی ملی خود را رقم زد با پیراهن تیم ملی یوگسلاو و 28 بار درنقش مهاجم به میدان رفت و یازده گل نیز به ثمر رساند. در رقابتهای المپیک 1952 موفق به کسب گردن آویز سیمین شد و در جام جهانی 1958 سوئد حضوری خوش داشت و زننده گل پیروزی بخش در مقابل تیم پاراگوئه بود، در رشته تربیت بدنی مدارج دانشگاهی را کسب کرد.
مانایاد رایکوف که ایران و ایرانی را دوست می داشت به همراه همسر وفادار و مهربانش در فراگیری زبان فارسی بی نظیر بودند و در کمترین زمان چنان با نکات برجسته فرهنگ کهن دیار عجین شدند که گویی در ایران زاد و رشد کرده اند. شایسته به ذکر است بیش از دو سال پیش تلفنی با معلم ماندگار رایکوف و همسر نیک منش وی که آن زمان در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا زندگی می کرد تماس گرفتم. آنچه برایم به راستی شگفت آور بود اینکه بعد از سه دهه ترک ایران همچنان به شیوایی فارسی تکلم می کردند و هنوز به ایرانیان عشق می ورزیدند و با بزرگواری ساده و صمیمی از خاطرات خوش در ایران یاد می کردند.
زدراکو رایکوف که پرواز ابدی اش هنوز در باورم نمی گنجد معلمی کارآمد و فکور بود و توانست با درایت گرانبهایش برای نخستین بار در سال 1970 میلادی تیم تاج تهران را به مقام قهرمانی آسیا برساند. در مقطعی به سال 1968 در رقابتهای جام ملتهای آسیا هدایت تیم ملی را نیز در دست گرفت. او که سابقه بازی در تیمهای ویودینانو و یاسد یوگسلاو و لوزان سوئیس را در کارنامه داشت مدتی نیز سرمربی تیم ملی الجزایر بود.
نیک اندیش رایکوف که شمع عمرش در سن 79 سالگی به خاموشی گرایید آفتاب عشقش برای همیشه در دل هواداران راستین ورزش تابان خواهد بود.
"یادش گرامی و آرمانهای انسانی اش پایدار باد"
مانایاد رایکوف که ایران و ایرانی را دوست می داشت به همراه همسر وفادار و مهربانش در فراگیری زبان فارسی بی نظیر بودند و در کمترین زمان چنان با نکات برجسته فرهنگ کهن دیار عجین شدند که گویی در ایران زاد و رشد کرده اند. شایسته به ذکر است بیش از دو سال پیش تلفنی با معلم ماندگار رایکوف و همسر نیک منش وی که آن زمان در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا زندگی می کرد تماس گرفتم. آنچه برایم به راستی شگفت آور بود اینکه بعد از سه دهه ترک ایران همچنان به شیوایی فارسی تکلم می کردند و هنوز به ایرانیان عشق می ورزیدند و با بزرگواری ساده و صمیمی از خاطرات خوش در ایران یاد می کردند.
زدراکو رایکوف که پرواز ابدی اش هنوز در باورم نمی گنجد معلمی کارآمد و فکور بود و توانست با درایت گرانبهایش برای نخستین بار در سال 1970 میلادی تیم تاج تهران را به مقام قهرمانی آسیا برساند. در مقطعی به سال 1968 در رقابتهای جام ملتهای آسیا هدایت تیم ملی را نیز در دست گرفت. او که سابقه بازی در تیمهای ویودینانو و یاسد یوگسلاو و لوزان سوئیس را در کارنامه داشت مدتی نیز سرمربی تیم ملی الجزایر بود.
نیک اندیش رایکوف که شمع عمرش در سن 79 سالگی به خاموشی گرایید آفتاب عشقش برای همیشه در دل هواداران راستین ورزش تابان خواهد بود.
"یادش گرامی و آرمانهای انسانی اش پایدار باد"
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen